Arapaima (หรือที่เรียกว่า pirarucu หรือ paiche) เป็นปลาที่อาศัยอยู่ในน้ำจืดขนาดใหญ่ที่เจอในน่านน้ำเขตร้อนของทวีปอเมริกาใต้
เป็นปลาที่อาศัยอยู่ในน้ำจืดที่รู้จักกันดีแล้วก็มีน้ำหนักหลายร้อยปอนด์ แต่พวกเขาก็เป็นบิดามารดาที่ใส่ใจด้วยเหมือนกันเพราะอาราไพม่าเพศผู้ดูแลลูกน้อยของเขาในปากของเขาภายหลังที่พวกเขาฟักออกมาจากไข่
5 ความเป็นจริง Arapaima (Pirarucu) ที่เหลือเชื่อ!
ของกินที่มีชื่อ:ปลากลุ่มนี้ได้รับการให้ความเอาใจใส่กับวันอีแสดงการปรุงอาหารที่โด่งดังIron Chef อเมริกาเป็นส่วนประกอบลับ
อึกใหญ่: Arapaima ใช้แนวทาง “อึก” สำหรับเพื่อการป้อนของกินซึ่งมีความหมายว่าพวกมันดูดเหยื่อใกล้ผิวน้ำโดยใช้ปากขนาดใหญ่
เครื่องที่ใช้สำหรับในการช่วยหายใจ:พวกมันมีออกสิเจน bladders และก็มีอากาศหายใจเกือบจะชั่วชีวิต – มีเพียงแค่ arapaima ที่อายุน้อยเพียงแค่นั้นที่มีเหงือก
ปลาใหญ่โต:เป็นปลาที่อาศัยอยู่ในน้ำจืดที่ใหญ่ที่สุดในโลก
ลิ้นของกระดูก:พวกมันเรียกว่าปลากระดูกลิ้น ( bonytongue) แล้วก็ลิ้นของพวกมันใช้เพื่อบดขยี้เหยื่อกับหลังคาปากของพวกมัน
Arapaima (Pirarucu) การจัดหมวดหมู่และก็ชื่อวิทยาศาสตร์
ชื่อของสกุลArapaimaมาจากคำtupí-guaraníสำหรับปลาที่อาศัยอยู่ในน้ำจืดจำพวกนี้ พวกเขารู้จักกันในชื่อ “pirarucu” ในบราซิลซึ่งแปลคร่าวๆว่า “ปลาสีแดง” ในประเทศเปรูพวกเขาเรียกว่า “Paiche”
arapaimaคราวหนึ่งเคยมีความคิดว่าจะเป็นจำพวกเพียงแต่หนึ่งประเภทเป็นarapaima gigas ด้วยเหตุฉะนี้Arapaima gigasก็เลยได้รับการศึกษาเรียนรู้และค้นคว้าและทำการวิจัยอย่างยอดเยี่ยมที่สุดในบรรดาประเภทย่อยทั้งปวง อย่างไรก็แล้วแต่มีการศึกษาค้นพบสายพันธุ์ที่แยกจากกันสูงถึง 4 จำพวกโดยจำพวกปัจจุบันเจอในแม่น้ำโซลิเมสในบราซิล Arapaima leptosomaศึกษาและทำการค้นพบในปี 2013 มาจากคำภาษากรีกleptosซึ่งมีความหมายว่า “เรียว” แล้วก็โสมซึ่งมีความหมายว่า “ร่างกาย” arapaima mapaeมาจาก Lago ทำAmapáในบราซิลซึ่งเป็นที่ที่กำลังจะได้รับของชื่อด้านวิทยาศาสตร์ สายพันธุ์ในที่สุดArapaima agassiziiได้รับการตั้งชื่อตามนักชีววิทยามีชื่อเสียง Louis Agassiz
Arapaima (Pirarucu) สปีชีส์
Arapaima 4 ประเภทได้รับการแบ่งแยกแล้ว:
Arapaima gigas:การศึกษาวิจัยที่เยี่ยมที่สุดในบรรดาสายพันธุ์ทั้งผอง อาศัยอยู่ในบริเวณลุ่มน้ำอเมชอนแล้วก็หาปลาเป็นเนื้อเกล็ดและก็ลิ้นกระดูก
arapaima mapae : มีความยาวไม่เกิน 2 เมตรและก็เจอใน Lago ไม่Amapáในบราซิล
Arapaima leptosoma : ศึกษาค้นพบในปี 2013 ในแม่น้ำSolimõesในบราซิล มีความสะดุดตาจากชนิดอื่นๆโดยมีลักษณะเรียวยาวเป็นพิเศษ
Arapaima agassizii : ตั้งชื่อตามนักชีววิทยา Louis Agassiz มีแถวของฟันน้อยกว่าgigas arapaima เจอในอะเมซอนของบราซิล
Arapaima (Pirarucu) ลักษณะ
ปลากลุ่มนี้อีกทั้งยาวและก็หนัก สามารถเข้าถึงความยาวได้สูงสุด 10 ฟุตโดยแหล่งข้อมูลบางพื้นที่อ้างถึงว่ามีความยาวสูงสุด 15 ฟุต (4.7 มัธยม) น้ำหนักสูงถึง 220 กิโลกรัม (485 ปอนด์) มีหัวสีเขียวทองแดงรวมทั้งลำตัวสีดำมีเกล็ดที่ค่อยกว่าอยู่กึ่งกลาง หางของพวกมันปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีแดงซึ่งเป็นสาเหตุของชื่อ (Pirarucu) หรือ“ ปลาสีแดง”
เกล็ดกระดูกขนาดใหญ่ของปลาช่วยป้องกันพวกมันจากปลาปิรันคุณย่าแล้วก็สัตว์นักล่าตามธรรมชาติอื่นๆในป่าฝน ตาชั่งแต่ละเครื่องมีความยาวได้ถึง 6 เซนติเมตร พวกมันมีลำตัวยาวแคบแล้วก็ครีบหางกลมและก็เล็กซึ่งใช้ได้ดีกับพวกมันในแม่น้ำที่ไหลเฉื่อยซึ่งพวกเขาเรียกว่าบ้าน ครีบข้างหลังทอดยาวไปตามหลัง ลิ้นของกระดูกเป็นลักษณะที่ระบุของปลากระดูกแข็งหรือ Osteoglossiformes
Pirarucu (Arapaima gigas) ปลาที่อาศัยอยู่ในน้ำจืดรวมทั้งทะเลสาบแม่น้ำที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในบราซิล
Arapaima (Pirarucu) ผู้กระทำระจายสามัญชนแล้วก็ที่พักอาศัย
ทุกหมวดหมู่มีบ้านเกิดในทวีปอเมริกาใต้โดยเฉพาะในประเทศบราซิล , ประเทศเปรูรวมทั้งกายอานา สามารถเจอได้ในส่วนต่างๆของที่ราบลุ่มของบริเวณลุ่มน้ำอเมชอน
พวกเขาถูกใจน้ำจืดที่เคลื่อนช้า น้ำจำพวกนี้ชอบเป็นหนองและไม่มีออกสิเจนซึ่งไม่ก่อกวนพวกเขา ปลากลุ่มนี้หายใจอากาศโดยใช้กระเพาะปัสสาวะออกสิเจนรวมทั้งสามารถอยู่ใต้น้ำได้นานถึง 20 นาที พวกมันสามารถอยู่รอดนอกน้ำได้ยาวนานกว่า 1 วัน เพราะจะต้องมีอากาศหายใจอยู่เสมอเวลาก็เลยไม่มุดน้ำลึกมากมายรวมทั้งเกาะผิวน้ำ
มีข้อมูลไม่พอกับขนาดราษฎรของสกุล arapaima ฉะนั้นสถานะการรักษาของพวกเขาเป็นข้อมูลไม่ครบ แม้กระนั้นข้อสรุปนี้ arapaima ขนาดใหญ่ได้รับการปกป้องคุ้มครองตามข้อ จำกัด สำหรับการเก็บเกี่ยวและก็การส่งออก เนื่องจากว่านกอะราไพม่าขนาดใหญ่หาได้ยากกว่าในป่าซึ่งอาจเป็นเพราะเนื่องจากการจับปลาเยอะเกินไปรวมทั้งการสูญเสียที่พักอาศัย
Arapaima (Pirarucu) ผู้ตามล่าและก็เหยื่อ
ปลากลุ่มนี้ส่วนมากรับประทานปลาประเภทอื่นที่เจอในน้ำที่เคลื่อนช้าซึ่งพวกเขาเรียกว่าบ้าน พวกมันสามารถวางตำแหน่งตนเองใต้เหยื่อและก็“ อึก” ที่พวกมันใกล้ผิวน้ำ พฤติกรรมนี้นำมาซึ่งการก่อให้เกิดสายน้ำวนเหมือนการดูดซึ่งบังคับให้เหยื่อเข้าไปในปากของ arapaima ตรงนั้นเหยื่อจะถูกบดขยี้ด้วยลิ้นกระดูกรวมทั้งฟันที่แข็งเป็นแนว
พวกมันยังเป็นที่รู้กันว่ารับประทานผลไม้และก็เมล็ดพืชที่ตกใกล้ผิวน้ำ
เหตุเพราะเกล็ดที่แข็งของพวกมันคนแก่ก็เลยมีสัตว์นักล่าตามธรรมชาติน้อย เคแมนเรนฟอเรสต์เป็นสัตว์ประเภทเดียวที่รู้ดีว่าเป็นเหยื่อของพวกมัน arapaima เด็กที่เรียกว่าทอดชอบเหยื่อโดยสายพันธุ์อื่นๆของปลาประเภทต่างๆโดยเฉพาะของสกุล
มนุษย์เป็นภัยรุกรามที่ใหญ่ที่สุดสำหรับปลาพวกนี้ พวกเขาได้รับการไตร่ตรองว่าเป็นแหล่งของกินของชาวอเมริกาใต้ในแคว้นมานานนับไม่ถ้วนและก็ยังส่งออกไปยังพ่อครัวแล้วก็ห้องครัวทั่วทั้งโลกในปริมาณ จำกัด การจับปลาเยอะเกินไปทำให้ประชาชนอาราไพมาลดน้อยลง
Arapaima (Pirarucu) การผสมพันธุ์แล้วก็อายุขัย
การผสมพันธุ์ของ Arapaima เกิดขึ้นพร้อมด้วยน้ำหลากแล้วก็หน้าแล้งในที่อยู่ที่อาศัยของพวกมัน ครึ่งปีมีสภาพการณ์แล้งแล้วก็อีกครึ่งปีมีน้ำท่วมขัง ในฤดูแล้ง (ส่วนมากชอบเป็นก.พ.เดือนมีนาคมแล้วก็ม.ย.) Arapaima ตัวเมียจะขุดรังกับคู่ของมัน รังนี้กว้างราวๆ 20 นิ้วลึก 8 นิ้วขุดลงไปในโคลนนุ่มๆตรงนั้นตัวเมียฝากไข่ไว้สูงถึง 50,000 ฟองซึ่งเพศผู้จะสืบพันธุ์
เมื่อลูกน้อยกำเนิด arapaima เพศผู้จะยกพวกมันเข้าปาก ลูกปลาอาราไพม่ามีสีแก่ท่อนหัวของเพศผู้ก็เลยกลายเป็นสีแก่เพื่อปิดบังและก็พรางตัว เพื่อให้พวกมันอยู่ใกล้ๆจดหมาย arapaima จะปลดปล่อยฟีโรความสงบออกมาจากหัวของมันเพื่อล่อใจบุตรหลานรวมทั้งทำให้พวกมันอยู่ใกล้ๆในเวลาเดียวกันตัวเมียก็ว่ายอยู่ใกล้ๆรวมทั้งคุ้มครองเด็กจากนักล่า
เหตุเพราะไข่จะวางในช่วงฤดูแล้งบุตรหลานก็เลยฟักเป็นตัวและก็สามารถเติบโตได้ในตอนน้ำหลากหน้าฝน บิดามารดาทั้งคู่ช่วยเพิ่มเติมน้ำให้พวกเขาในช่วงเวลาที่อาราไพมาเด็กยังหายใจไม่ออก เหงือกกลุ่มนี้เบาๆหยุดดำเนินการเมื่อแก่ขึ้น
Arapaima (Pirarucu) สำหรับการตกปลาแล้วก็การปรุงอาหาร
รู้จักกันในชื่อ“ ปลาค็อดที่อเมชอน” ปลาประเภทนี้ช่วยเลี้ยงมวลชนในแคว้น ปลาตัวเดียวเลี้ยงได้คนจำนวนไม่น้อย เนื้อนุ่มรวมทั้งมีกระดูกน้อยก็เลยเหมาะมากในการปิ้งแล้วก็ปิ้ง
เพราะเหตุว่านับได้ว่าเป็นของกินอันอร่อยที่หายากอาราไพม่าก็เลยถูกปลามากจนเกินความจำเป็นในระดับหนึ่ง ข้อ จำกัด บางประการสำหรับเพื่อการตกปลาคือเรื่องของสายพันธุ์